“Bijzonder”
Motorrijden is een bijzonder bezigheid. En motorrijders zijn een bijzonder slag mensen.
Motorrijden, dat is een machtige machine van meer dan 4 keer je gewicht tussen je benen die met een draai van je pols grommend voorwaarts springt….. dat is power. En het is ook kwetsbaarheid, want als er iets misgaat en je gaat onderuit heb je geen kreukelzone en ben je afhankelijk van de kwaliteit van je kleding.
Motorrijders zijn bijzondere mensen. Het zijn allemaal individualisten, die leven in de solitude van hun helm. Maar motorrijden doen ze het liefst samen. Je maakt automatisch deel uit van een broederschap, net als veteranen. En hoewel we zojuist in het evangelie hoorden dat je de mensen niet mag groeten, groeten alle motorrijders elkaar. En ik betrap me erop dat als ik op de motor ben en een motorrijder met pech langs de kant van de weg zie staan, dat ik dan stop om te helpen. Terwijl ik hem met de auto in volle vaart voorbij zou rijden……..
Samen motorrijden naar Lourdes is iets bijzonders. De meesten van ons zoeken de saamhorigheid van gezamenlijk rijden en dat het naar een bedevaartplaats is komt daarbij. Een enkeling als ik zoekt de religieuze ervaring van Lourdes en doet dat op de motor. Dat ik meerijd naar Lourdes komt door mijn moeder, die zich 25 jaar heeft ingespannen voor de Lourdesbedevaarten. Ze is een paar jaar geleden plotseling gestorven zonder dat ik afscheid kon nemen, maar ze bemoeit zich regelmatig nog met mijn leven. Toen ik een nieuwe motor had gekocht kreeg ik van een marokkaanse moslim iets wat hij bij een Franse kathedraal voor me had gekocht. Hij wist niet wat het was alleen dat hij het voor me moest kopen. Het is een Christoffelmedaille…….
We reden van Brunssum naar Auxerre, van Auxerre naar Angouleme en van Angouleme naar Lourdes. Meestal niet over de tolwegen, maar de route national of nog vaker de kleine D-wegen waar je 90 rijdt buiten de bebouwde kom en 70 erbinnen….. of 50 en soms 30. En dan blijkt dat je net een flitser gemist hebt. Enfin, dat zien we straks thuis wel.
En onderweg leer je elkaar kennen, op stops of in het hotel… en ik leerde dat de meeste van mijn reisgenoten het Land gediend hebben onder “bijzondere omstandigheden” en dat ze stuk voor stuk daarvan een bijzonder verhaal hebben meegekregen. Een verhaal dat van binnen zit en niet onvoorwaardelijk wordt gedeeld. En ik heb me voorgenomen om als ik kan een druppeltje bij te dragen tot het oplossen van die verhalen.
Ja, en druppeltjes hebben we genoeg gezien onderweg, op donderdag van Angouleme naar Lourdes!!!! Je rijdt over een lege péage in de volle wind in de stromende regen. En dan heb je eerst een intensief Gesprek met de Schepper! En als je bij een stop je laarzen uitgiet….hé, visjes! En eendjes! En een visser in een bootje……als je niet natter kunt worden, dan hoor je jezelf uit volle borst het Salve Regina zingen…….
En dan kom je in Lourdes en alles is anders! Intense en bijzondere ervaringen. Je marcheert voorafgegaan door de prachtige muziek van het Fanfarekorps Bereden Wapens, en de vlaggen van het Koninkrijk. Want we zijn niet alleen met Nederland maar ook met een delegatie uit de west met een prachtig koor en een soliste die iedereen ontroerde met het Ave Maria. En alle militairen in de straten maken halt en front en brengen de groet….
En er was dat moment tijdens de Nederlandse mis bij de grot, na de communie even in gebed en de zon brak door en ik was omhuld door een zuil van warm rood licht en voelde me intens vredig. Als alles op dat moment voor mij geëindigd zou zijn zou ik daar vrede mee gehad hebben. En later op de dag de Grote Kruisweg, bij de vijfde statie, Simon van Cyrene helpt Christus het kruis te dragen. Simon van Cyrene is voor ons, militairen, een symbool voor degene die het werk oppakt dat gedaan moet worden….en de last van Christus tot het einde toe helpt dragen ook al laten alle anderen Hem in de steek…….
Voor mij is Lourdes een bijzondere, intense ervaring geworden. Niet alleen heb ik closure gekregen, maar ik heb hier in Lourdes mijn kinderlijk geloof teruggevonden. De woorden die je tientallen malen achteloos uitspreekt hebben weer een betekenis gekregen: Wees gegroet, Maria, vol van genade, DE HEER IS MET U…….
In Lourdes, de Heer is met ONS. In Lourdes, de Heer is MET ons, en IN ons…en onder Ons!!
Straks gaan we terug en allemaal onze eigen weg. Want hoe hecht de verbondenheid ook is, er komt altijd het moment van afscheid. Maar er blijft een herinnering in ons hart – en de belofte van een weerzien….later…of….Elders……
“So mote it be!”
