Een bijzondere uitzending van EenVandaag over de Indische Nederlanders
Al een hele tijd ben ik lid van het Opiniepanel van EenVandaag. Voor de herdenking van 75 jaar einde van de Tweede Wereldoorlog is een speciaal item gemaakt en een onderzoek gedaan. Hieronder een link naar de uitzending. Gijs Rademaker heeft een uitgebreid onderzoek gedaan en zo’n twintig panelleden hebben een halve middag in Hilversum in een tweetal interviews gesproken over hun indische roots. Met verrassende ontmoetingen, zoals met Lara Nuberg “gewoon een Indisch meisje” .
Met haar denkbeelden ben ik het overigens niet altijd eens, maar dat komt omdat ik van een oudere generatie ben. Wel ben ik het eens met haar opvatting over de bekladding van het indisch monument. Want uit welke emotie dat ook komt, het opzettelijk leed toebrengen op deze manier, daar zijn geen woorden voor. Dat is een actie die je moet vergelijken met het kapen van een trein….
Het is overigens wel waar dat over het leed van de inlandse bevolking in Nederlands Indië, in die tijd ook allemaal Nederlands onderdaan, onder de japanse bezetting vrijwel geheel wordt gezwegen. De aandacht ligt op de Hollanders, en op de Indische Nederlanders, vooral degenen die als gevolg van Nederlandse staats- en krijgsdienst geïnterneerd waren. De “buitenkampers” krijgen nauwelijks aandacht en de inlandse bevolking helemaal niet. En, merkwaardig genoeg, vooral niet in Indonesië zelf. Ik vind dan ook dat het openen van dit deel van de Indonesische geschiedenis vooral op de weg van Indonesië ligt. Bij het monument herdenken we alle slachtoffers. Ook de inlandse bevolking. Maar logischerwijs ligt de nadruk op degenen die daar bij de herdenking aanwezig zijn en hun naasten. Daar moet je geen verandering in willen afdwingen.
En wat mij betreft blijft daarbij de rol van het regiment Van Heutz, dat de tradities handhaaft van het KNIL, onverminderd in ere. Want ongeacht hoe je denkt over de politiek van het bestuur dat zij dienden, het respect voor de moed en de trouw van deze militairen moeten we bewaren. Zeker als je bet-overgrootvader en je overgrootvader daar in op heldhaftige wijze hebben gediend.
Zoals gezegd vind ik het primair op de weg liggen van Indonesië zelf om het lot van de Nederlandse onderdanen tijdens de Japanse bezetting die niet in de spotlight staan te belichten. Om een beeld te geven raad ik dit lezenswaardig artikel aan:
Maar ook hebben we tijdens de opnamen gesproken over discriminatie. Zoals velen heb ik me nooit gediscrimineerd gevoeld. Maar ik was me wel altijd bewust van mijn speciale achtergrond, waarop ik trots ben. Maar dat blijkt wel uit mijn bijdragen aan het programma.
Hieronder het hele item zoals het te zien was bij de uitzending van EenVandaag op 15 augustus 2020. Sommige uitspraken staan in een wat andere context….
Deze programma-onderdelen en ook andere delen van het onderzoek vind u op de website van EenVandaag, Opiniepanel
Tenslotte een verwijzing naar “De Stilte van een Bloem”, “Buitenkampers”, “Klanken van Oorsprong”, “Wat ervan overbleef” en “Ze noemen me Baboe”; een vijftal bijzondere documentaires over Indische Nederlanders
En voorts is nog steeds aan te bevelen om de film OEROEG https://youtu.be/BwqO8ur7NZ0 te zien, al was het maar omdat de hoofdpersoon een achterneef van me is….